Likonic

A jednak po sposobie w jaki to turbo pracowało, nie sposób było pozbyć się refleksji, że technologia Forda zatrzymała się o dekadę wcześniej. Cóż, może i był narwany, ale Escort RS Turbo miażdżył ówczesną konkurencję. Co z tego, skoro ludzie zwyczajnie nie byli już na niego gotowi.

Lata 80. dały nam samochody jak 205 GTi czy inne tego typu wozy. Silniki 1.8 czy 2.0 o mocach rzędu 115 koni dawały szansę na przyjemną i dynamiczną jazdę. Natomiast Ford uznał, że wciąż znajdzie chętnych na dzikość rodem z R5 Turbo i upchał pod maską turbo.

Już Saab i Porsche, jeszcze w latach 70. budowali takie auta dla swoich miłośników, ale większość z tych, którzy wtedy przeżyli, wspomina te auta jako niezrównoważone i niekoniecznie przyjemne. Oczywiście cisza przed burzą na niższych obrotach silnika, a potem eksplozja mocy powyżej granicy 3500-4000 miały swój urok, ale nie nadawały się do życia na dłuższą metę.

Dzisiaj na taki napęd patrzymy jak na kuriozum, technikę turbodoładowania oswojono bowiem do maksimum i kultura pracy takich jednostek (zresztą ich większości, chyba że mamy do czynienia z hybrydą) pozwala zapomnieć o jakichkolwiek obawach. Zapomnieliśmy jak zachowuje się 130 koni w samochodziku ważącym w granicach tony.

Czy więc będziemy chcieli wracać do tamtych czasów i tej charakterystyki, trudno powiedzieć, ale ostrzegam, że osiąganie satysfakcji może się okazać męczące na dłuższą metę. Inna rzecz, że chyba nikt nie kupuje dzisiaj takiego Escorta do codziennej służby, więc może on nieść świeży, chociaż zapomniany już, urok.