Kiedy myślę o pierwszych dniach nowego roku (a nawet bardziej pierwszym dniu kolejnych nowych roków), do głowy przychodzi mi często potrzeba ciszy, spokoju i żeby nie rzucało, krzyczało, strzelało. Ma być po prostu przyjemnie. W takim nastroju łatwiej dochodzi się bowiem do siebie. Nawet jeśli zabawa nie była bowiem szampańska, świadomość kolejnego roku na karku robi wystarczająco mocne wrażenie.
Wiadomo, póki człowiek młody, zupełnie o tym nie myśli. Tupie do rana a potem znosi tupot, czasami nawet do późnych godzin 1 stycznia. Dlatego z reguły tego dnia nie ruszam się nigdzie samochodem. Wiem bowiem, i to pomimo licznych napomnień, ostrzeżeń oraz mnożących się kar, że wciąż są tacy, którym imponuje odpowiednio wysokie wskazanie alkomatu, zgodnie z zasadą „potrzymaj mi piwo”.
Gdyby jednak trzeba było w taki dzień udać się dokądkolwiek, nie miałbym nic przeciwko zajęciu miejsca na tylnej kanapie takiego Forda. Wiem to z pewnością, bo na tylnej kanapie Scorpio jechałem dwa razy w życiu. Raz u przyjaciela w Anglii kiedy udawaliśmy się na mecz Manchesteru a drugi na poligonie doświadczalnym marki w belgijskim Lommel kiedy na sobie przekonywaliśmy się jak skutecznie działają systemy kontroli trakcji. Dlatego wiem, że w Scorpio jest wspaniale, kanapa jest wygodna, kabina cicha, materiały wspaniale miękkie w dotyku.
O ile jednak Scorpio kojarzy nam się głównie z okropnym wielorybem, którym Ford zawrócił kierunek rozwoju modelu w stronę wybrzeży USA, de facto Scorpio narodził się jako elegancka propozycja eurolimuzyny, która podążała wąską ścieżką wytyczoną przez projektantów francuskich. Jeśli wciąż macie jakieś wątpliwości, przypominam, że wersja sedan jest tutaj naprawdę rzadkością a większość produkcji łączyć trzeba z nadwoziem hatchback, jak Renault 25 i Safrane czy Citroen XM. Poza Francuzami, tą ścieżką poszedł również Rover (model 3500), ale i Fiat (Croma) czy Saab (9000). Można więc rzec, że Scorpio nie miał lekko i niespecjalnie się wśród konkurencji przebił. A już na pewno nie jako kombi.
Dlatego taka odmiana nadwozia powinna każdego zainteresować a prezentowany samochód prezentuje się całkiem sensownie (gdzie niewielkie wady czy uszkodzenia można zaakceptować lub niewielkim kosztem poprawić) a na dodatek ma automatyczną skrzynię biegów, co na pewno umili jego codzienną eksploatację. Z wyceną domu aukcyjnego Bilwebauctions na poziomie maksymalnie 40 000SEK, jest też szansa na jeden z pierwszych udanych i niedrogich zakupów w 2024 roku. Czego, wraz z niniejszym wpisem, życzę wam najbardziej i obiecuję wspierać w tym, podobnie jak to czyniłem w poprzednich latach.
