Shadowline. I wszystko jasne.

Coś niesamowitego, jak pozbawienie tego modelu tony chromów sprawiło, że zaczął mi się podobać. Nigdy go nie lubiłem za kształt ale okazuje się, że jego sylwetka była ukryta głęboko pod świecidełkami.

BMW nigdy nie reklamowało, specjalnie natrętnie, swoich wersji Shadowline. Mam oczywiście świadomość, że takie były i nieraz zdarzyło mi się o nich czytać czy je oglądać. W większości jednak, występowały w samochodach bardziej przyziemnych, czyli sedan i kombi. A to proszę, coupe.

Pozbawiony chromowanych dodatków samochód, paradoksalnie, nabrał trochę masy i lepiej widać proporcje tego długiego, wyciągniętego nadwozia. Stosownie do groźnej stylizacji, zaczął też wreszcie wyglądać groźniej. Koniec końców, tego mu właśnie brakował, w moich oczach, od zawsze.

Niech jednak sama estetyka nie przyćmi nam faktu, że mamy do czynienia z topową wersją e24. To widać nie tylko w dodatkach i stylizacji kabiny, ale przede wszystkim pod maską. Tak, bez wątpienia, wszystko w tym BMW jest teraz dokładnie takie, jak być powinno. Od początku.