Łódeczka.

Owszem, przyglądałem się ostatnio egzemplarzowi Barchetty z MBClassics i zastanawiałem nad powodem, dla którego moim najczęściej wybieranym nadwoziem było i jest kombi. Natomiast nie posunąłem się do sięgania po auto sportowe, jak chociażby wspomniany Fiat. A potem znów spojrzałem na niebieskie cudo w pięciu furtkach.

GS to samochód, którego doświadczyłem już jako małolat kiedy wujek przywiózł mi z Francji żelaźniaka Norev w głębokim granatowym kolorze. Co prawda, taka niedoskonałość, modelik miał od nowości lekko opadające drzwi, ale elegancja koloru i sylwetki już wtedy kazała mocno zainteresować się Citroenami. Chociaż wujek karmił mnie też prospektami Saaba.

Lata mijały, przez moje życie  przewijały się kolejne „cytryny”, ale GS wciąż nie nadchodził. Na horyzoncie mignęła mi GS Break czyli kombi, ale natychmiast przepadła, aż wreszcie dopadłem prawdziwej GS. Jeden z czytelników, jak się później okazało, przywiózł ja z południa Francji. Nie miała rdzy, pod maską tkwił bokser o zupełnie nie spalinowym brzmieniu a uruchamiać można ją było nawet z użyciem korby.

Biała GS miała też coś czego nie miał żaden z moich wcześniejszych modeli, z BX włącznie, niesamowicie rozbujane zawieszenie, którego praca mogła wywołać u jadących skojarzenia z morskimi podróżami i pojęciem tytułowej łódeczki. To przy jeździe na wprost, bo w zakrętach prowadzenie auta zaczynało przypominać nieco to, co przeżywają właściciele ciekawych rowerów marki Strida. Niby wszystko dzieje się zgodnie z logiką, ale w dowolnej chwili masz wrażenie, że coś zaraz pójdzie bardzo nie tak.

Dzisiaj po tamtym samochodzie pozostało tylko wspomnienie, dołączył do kolekcji innych Citroenów i spokojnie zyskuje na wartości. Natomiast we mnie pozostała tęsknota i niemy zachwyt w tych rzadkich chwilach, kiedy w ofercie aukcyjnej pojawia się taka perełka.